"hüzün ki en çok yakışandır bize belki de en çok anladığımız"

Şu sıralar beni ne tohumun, ne ağacın ne de çiçeğin anlamı düşündüyor.
Yaprağı düşünüyorum, yaprakları nedense...
Kuruyup kopan, giden yaprakları.
Kahvemi içerken okuyorum,
"en bakımlı bahçe sessizliktir"
diyor bir şair,
İçimizi, içimizin hüzünlü şarkısını dinlerken çok bakımlı olamadığını anlıyorum sonbaharda bahçelerin.

Bütün yapraklarım açarsa
Kork
Çünkü yalnızlığım ben
Çünkü yoksulluğum ben
Tepeden tırnağa.
 

Oktay Rıfat

http://www.youtube.com/watch?v=Xh1A8PtrUsA