Bir kitabı bitirince, hüzün ve sevinç sırt sırta verir. Bitirmenin kazanmakla kesiştiği noktada sevinç, geride bırakılan tatlı hatıraların içimizde uzayan gölgesi ile bir aradadır. Son sayfalara yaklaşırken usul usul hissedersiniz ikisinin birlikteliğini... Kitabın sonuna saklanan düğümü çözmenin cazibesi ile artan iştahınıza rağmen; onun bitmesi karşısında yaşayacağınız burukluğu fark etmeniz âdeta koşarken belinizden asılarak sizi yavaşlatır... tutar...
Bir kitabı bitirince hayata dair çıkarımlar yaparsınız. Kitabın dünya ile benzerliği bir kere daha karşınıza çıkar. Okumanın hayatla... Dünyanın okunan bir kitap, okumanın nefes almak gibi olduğunu anlarsınız.
Son sayfaya bir tarih düşersiniz... Dönüp kapağına bir kere daha baakrsınız. İlk sayfalarına yazmayı unutmuşsanız, adınızı yazarsınız ve belki imzanızı atarsınız. Kitap artık sizindir. Alınca değil bitirince...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder